اسلام مطلبی است و اشخاص مطلبی دیگر.اگر هر کس-در هر مقام و هر لباس-به وظایف و مسئولیتهای خود- در برابر قرآن کریم و پیامبراکرم(ص) و ائمه طاهرین(ع)- عمل کرد که زهی سعادت و نجات خود او،و گرنه وای بر او که محکوم خواهد بود،هم در این جهان،در پیشگاه خلق...و هم در آن جهان در پیشگاه خالق. 1

نسل جوان، اگر در عملکردها،موضعگیریها،فروکوفتنها،برکشیدنها،روابط اقتصادی، تشخیصهای ارتجاعی،برخوردها،برخورداریها،زندگیها،سفره ها،سفرها،خریدها،گشت و گذارها و ... به «خَلأ اسلامی» رسید،یعنی از معیارهای اسلامی و قرآنی و ملاکهای انقلابی و رهنمونیهای«نهج البلاغه»،نشانه ای چندان ندید،بطبع،به سوی «خلأ اعتقادی» و سپس «خلأ عملی و عبادی»،رانده می شود. و روشن است که رانده شدن همان،و بریدن همان. و در این صورت آماده آسیب پذیری از هر امری خواهد بود،از جمله «تهاجم فرهنگی» .2

سخن علامه حکیمی درباره افرادی که با دیدن عملکرد ناپسند برخی مدعیان اجرای قوانین دینی،از دین زده شده یا ضد دین شده اند:

باید روی آورد به شناخت حقایق و نشر معنویت اعتقادی و آگاهی دینی در توده ها. اگر حقایق دینی درست شناخته شد،و آن، آگاهی قرآنی و اسلامی لازم در میان توده ها منتشر گردید و نفوذ یافت،دیگر مجالی برای سوءاستفاده از دین و باورهای دینی و ایثارهای ایمانی نیز باقی نخواهد ماند،و فرصت به چنگ فرصت طلبان نخواهد افتاد، و رونق بازار مرتجعان استمرار نخواهد یافت.3

1-کلام جاودانه.ص221

2-همان.246

3-همان98

همچنین بنگرید به:

«نظام عامل بالعدل» و «جامعهء قائم بالقسط»